آرالآرال، تا این لحظه: 12 سال و 10 ماه و 14 روز سن داره

آرال خان

دلنوشته های یک مادر برای پسر کوچولوش ( آنا دویغوسی )

اوره گیم توتولوب یئنه

توتولوپدی اورگیم،قلبیمه اوت سالدی فلک گوزیمی آتدی کؤزه شادلیغیمی آلدی فلک قفسه سالدی بوغم،بوغدی داریخدیردی منی منی سیندیرماقینان اوزسازینی چالدی فلک اورگیم توتولوب گونلوم ایستیری بالامی آللاهیم بالام هاردادی بیلسینه صاحاب دور گینه مدرسه یه زنگ وردوم دئدی آرال بابا قویمور دئیب آیدا بیر سری قویاجام مامانو گوره سن امروزم مثل تمام روزا به یادت بودم تو همیشه هر لحظه هر نفسم در فکرمی مگه میشه آدم قلبشو یک لحظه از یادش بره چقدر دلتنگت میشم وقتی یادتم پدرت فکر میکنه با دور کردن تو از من تو منو از یاد میبری خودمونو از هم دور کنه دلامون چی مگه میشه مادر و بچه رو دلاشونو از هم جدا کرد نفسام و زندگیم بخاطر توئه دلتنگتم خیلی 😘😘😘😘 ...
22 بهمن 1398

برایت میبافم

باز دلتنگی امانمو بریده گفتم دوباره ببافم برات تا آرام بگیره دل بیقرار من کلاهتو گم کردی امروز رفتم دوباره برات کاموا گرفتم ببافم آخه اونروز اومدی پیشم بدون جوراب بدون کلاه من که اینهمه برات بافته بودم سالی  دو سه تا برات میبافتم . برایت کلاه می بافم تا در سرمای نبودنم مراقب گوش هایت باشند باد می آید دوباره باد می آید و سقف خانه ام را بر می دارد در این زمستان غریب ...
16 بهمن 1398

اوره گیم قاندی فلک

بالانی آنادان آییردی فلک قالادی هیجرانین اودونابوگون وئرانا داملاردا قالان آنانین کیم یئتیشسین ایندی دادینا بوگون   آیدا ایلده بیر یول تولوخ چاخلاییر بالام گله جک دئی پایین ساخلاییر اوره گی یئریندن نئجه لاخلاییر بالاسی توشه نده یادینابوگون گینه بو گئجه اورگیم توتقون آخی آخشام کی گئتدون یانیمنان ائله بیل اورگیم آیریلدی جانیمنان آی بالام نیه دویونجا گوره بیلمیرم سنی دئدون پنجشنبه گئلرم دئدون گونده گوتورم زنگ ووررام تیلفون توتمو اورگیم یاندی آرالیم سنی چوخ سئویرم . بو سریده باشلامیسان پیکسل ییغماقا ماشیننان قورتولدون لگودان باش آلدون بو سریده توپچی پیکسللری ییغیسان آخی دئسن من...
12 بهمن 1398

من صبورم اما

  من صبورم اما . . .   به خدا دست خودم نیست اگر می رنجم یا اگر شادی زیبای تو را به غم غربت چشمان خودم می بندم . من صبورم اما . . . چقدر با همه ی عاشقیم محزونم ! و به یاد همه ی خاطره های گل سرخ مثل یک شبنم افتاده ز غم مغمومم . من صبورم اما . . . بی دلیل از قفس کهنه ی شب می ترسم بی دلیل از همه ی تیرگی تلخ غروب و چراغی که تو را ، از شب متروک دلم دور کند. . . می ترسم . من صبورم اما . . . چقدر سخته شبهای بی تو چقدر سخته منتظر بزرگ شدن تو که روزی خودت بیایی پیش من بتونم بدون هیچی سختی ببینمت بتونی بدون هیچ ترسی پیش من بمونی چقدر سخته آللاه بیلمه صبر وئر  تمام عکسهای کلاستو هر روز میبینم و سیو م...
9 بهمن 1398
1
niniweblog
تمامی حقوق این صفحه محفوظ و متعلق به آرال خان می باشد